Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • Tomás de Celano
  • Segunda Vida (2Cel)

TEXTO ORIGINAL

Secunda Vita (2Cel) - 55

De paupertate.

Caput XXV - De laude paupertatis.

55 
1 In valle lacrimarum positus (cfr. Ps 83,7) pater iste beatus communes filiorum hominum (cfr. Ps 30,2) opes inopes dedignatur, celsioris siquidem ambitiosus fastigii de omni corde suo (cfr. Sir 47,10) inhiat paupertati. 
2 Hanc Filio Dei (cfr. Heb 7,3) familiarem attendens, iam iamque toto orbe (cfr. Est 9,28) repulsam studet caritate perpetua (cfr. Ier 31,3) desponsare. 
3 Amator igitur factus formae illius (cfr. Sap 8,2), ut uxori fortius inhaereret, ac duo essent in uno spiritu (cfr. Gen 2,24; Mat 19,5), non solum patrem matremque reliquit (cfr. Gen 2,24; Mar 10,7), verum etiam universa submovit. 
4 Proinde castis eam stringit amplexibus, nec ad horam (cfr. Gal 2,5) patitur non esse maritus. 
5 Hanc filiis suis dicebat perfectionis viam, hanc aeternarum divitiarum pignus et arrham. 
6 Nemo tam auri quam ipse cupidus paupertatis, nec thesauri custodiendi sollicitior ullus quam iste huius evangelicae margaritae (cfr. Mat 13,45-46). 
7 In hoc praecipue suus offendebatur aspe-ctus, si quidquam domi forisque videret in fratribus paupertati contrarium. 
8 Revera ipse a principio religionis usque ad mortem, tunica sola, chordula et femoralibus dives, nihil aliud habuit. 
9 Indicabat eius habitus pauper, ubi suas divitias aggregaret. 
10 Hinc laetus, hinc securus, hinc expeditus ad cursum, gaudebat perituras gazas centuplo commutasse.

TEXTO TRADUZIDO

Segunda Vida (2Cel) - 55

Sobre a pobreza.

Capítulo 25 - Do louvor da pobreza.

55 
1 Posto neste vale de lágrimas, isto bem-aventurado pai desprezou as míseras riquezas dos filhos dos homens e, ambicionando a mais alta glória, dedicou-se com todo o seu coração à pobreza. 
2 Vendo que era familiar para o Filho de Deus e estava sendo desprezada por todo o orbe e, quis desposá-la com um amor eterno. 
3 Por isso, feito amante de sua beleza e querendo unir-se mais estreitamente a sua esposa, como se fossem dois em um só espírito, abandonou não só pai e mãe mas também revirou tudo. 
4 Abraçou-a por isso em ternos abraços e não quis deixar de ser seu esposo nem por uma hora. 
5 Dizia a seus filhos que ela era o caminho da perfeição, o penhor e a garantia das riquezas eternas.
6 Jamais houve alguém tão ambicioso de ouro quanto ele de pobreza, e nunca houve guarda mais cuidadoso de um tesouro do que ele o foi da pérola evangélica. 
7 O que mais o ofendia era ver, dentro ou fora de casa, alguma coisa nos frades que fosse contrária à pobreza. 
8 Na verdade, desde o começo da religião até à morte, sua única riqueza foram uma túnica, o cordão e as calças; não teve mais nada. 
9 Sua roupa pobre mostrava que riquezas estava amontoando. 
10 Por isso, alegre, seguro e livre para correr, tinha o prazer de ter trocado as riquezas que perecem pelo cêntuplo.