Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • Juliano de Spira
  • Vida de São Francisco

TEXTO ORIGINAL

Vita Sancti Francisci - 73

Caput XIII - Quot annis post conversionem vixit, qua die transiit, et sub quibus Romanae Sedis Pontificibus cursum suum peregit; de modo et temporibus canonizationis et translationis illius. 

73. 1 Iam viginti annorum spatium erat elapsum, ex quo primum gloriosus Christi confessor et levita Franciscus consiliis evangelicae perfectionis adhaeserat et in via mandatorum divinae legis inoffen-so pede cucurrerat (cfr. Ps 118,32). 2 Transiit autem venerabilis idem pater ex huius mundi naufragio anno Dominicae Incarnationis millesimo ducentesimo vicesimo sexto, quarto nonas Octobris, die dominico, sepultus, ut dictum est, in civitate Assisio. 3 Coeperat autem cursum suum vir iste beatus sub illustri viro domino papa Innocentio tertio, quem feliciter sub eiusdem successore consummavit (cfr. 2Tim 4,7) Honorio. 4 Quorum prior, sicut in omnibus viro Dei, ut supra dictum est, de Ordinis institutione consensit, sic et alter, ut in Regula tangitur, omnia eidem sancto benigne postmodum confirmavit. 5 Quibus salubriter dominus Gregorius papa succedens, qui videlicet in minore officio constitutus novellam eiusdem religionis plantationem (cfr. Ps 143,12) ab evellentium importuno impulsu defenderat et, donec firmius radicaret nutrierat, 6 ac veluti fidelissimus hortulanus ad multimodum cum Dei adiutorio fructum provexerat, ipsum patrem sanctissimum, non solum innumeris et probatis famosum miraculis, verum etiam cuius miraculosam conversationem sensibiliter ipse cognoverat, amplius magnificandum duxit in terris, quem glorificatum iam nemo dubitabat in caelis.

TEXTO TRADUZIDO

Vida de São Francisco - 73

Capítulo XIII - Quantos anos viveu depois da conversão, em que dia morreu e sob que Pontífices da Sé romana viveu; o modo e o tempo de sua canonização e transladação. 

73. 1 Eram passados vinte anos desde que o glorioso confes­sor e levita de Cristo, Francisco, abraçara os conselhos da perfeição evangélica e se pusera a percorrer sem ferir os pés o ca­minho dos mandamentos da lei divina (S1 118,32). 2 De fato, esse ve­nerável pai passou do naufrágio deste mundo no ano de 1226 da Encarnação do Senhor, no dia 4 de outubro e, como se disse, foi sepultado no domingo na cidade de Assis. 3 Esse homem bem-aventurado iniciara sua caminhada sob o ilustre senhor papa Inocêncio III, e a terminou(2Tm 4,7)felizmente, sob seu su­cessor, o Papa Honório. 4 O primeiro, como se disse acima, apro­vou a instituição da Ordem, como também muitas outras coisas, e o segundo, como se diz na Regra, mais tarde, confirmou bene­volamente tudo ao santo. 5 Felizmente, a ambos sucedeu o Papa Gregório, que, quando tinha um cargo menor, defendeu a nova planta (Sl 143,12) de sua Religião contra as inoportunas tentati­vas dos que queriam arrancá-la e a nutriu até criar raízes mais fir­mes, 6 e, como fidelíssimo jardineiro, com a ajuda de Deus ele a le­vou a dar muito fruto e levou o próprio pai santíssimo, famoso não só pelos inúmeros e comprovados milagres, mas também pela sua prodigiosa conversão, que ele conhecera pessoalmente, a ser mais glorificado na terra, pois ninguém duvidava que ele já estava glorificado no céu.