Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • Espelho da Perfeição Menor

TEXTO ORIGINAL

Speculum Perfectionis (minus) - 24

[24]
1 Dicebat beatus Franciscus: “Fratres mei, ideo dico vobis, quod unusquisque consideret naturam suam, 2 quia, licet aliquis ex vobis substentari valeat pauciori cibo, quem alius, volo tamen, quod habundantiori cibo indigens illum in hoc [imitari non] nitatur, sed naturam suam considerans exhibeat corpori suo necessitatem suam. 3 Sicut enim a superfluitate comestionis, que obest corpori et anime, tenemur nobis cavere, ita a nimia abstinentia; immo magis, quoniam Dominus misericordiam vult et non sacrificium (cfr.  Os 6,6; Mat 9,13)”.
4 Et ait “Volo et precipio vobis, ut quilibet secundum nostram paupertatem suo corpori satisfaciat, sicut ei necesse fuerit”. 5 Nam primi fratres et alii, qui venerunt post ipsos usque ad longum tempus, affligebant corpora sua ultra modum abstinentia non solum cibi, sed etiam potus et in vigiliis, frigore, labore (cfr. 2Cor 11,27) manuum suarum; 6 portabant subtus ad carnem circulos ferreos et loricas, qui poterant habere, et fortissima cilicia, sicut magis poterant habere. 7 Propterea sanctus pater considerans, quod fratres hac occasione poterant infirmari, et quidam in parvo tempore iam erant infirmati, prohibuit in quodam capitulo, quod nullus fratrum, portaret subtus ad carnem, nisi tunicam.
8 Nos vero, qui cum ipso fuimus (cfr. 2Pet 1,18), testimonium perhibemus (cfr. Ioa 19,35; 21,24) de illo, quod, licet a tempore, quo ceperit habere fratres, et etiam toto tempore vite sue fratribus esset discretus, ita dumtaxat, ut fratres in cibis et rebus non deviarent aliquo tempore a modo paupertatis et honestatis nostre religionis, quibus fratres antiqui utebantur, 9 ipse tamen suo corpori, etiam antequam haberet fratres, a principio sue conversionis et toto tempore vite sue, fuit austerus, cum a tempore sue iuventutis esset homo fragilis et debilis secundum naturam et in seculo non posset vivere, nisi delicate. 10 Unde quodam tempore considerans, quod fratres iam excederent modum paupertatis et honestatis in cibis et rebus, in quadam sua predicatione, quam fecerat quibusdam fratribus in persona omnium fratrum dixit: 11 “Non putant fratres, quod corpori meo necessaria esset pitantia? 12 Sed quia oportet me esse formam et exemplum omnium fratrum, volo uti pauperculis cibis et esse contentus et rebus non delicatis”.

TEXTO TRADUZIDO

Espelho da Perfeição Menor - 24

[24]
1 Dizia o bem-aventurado Francisco: “Irmãos meus, eu vos digo que cada um observe sua natureza, 2 porque, ainda que algum de vós possa sustentar-se com menos comida do que o outro, quero que o que necessita de comida mais abun­dante não imite o outro, mas, considerando sua natureza, dê a seu corpo o que lhe é necessário. 3 Pois, assim como temos que nos cuidar do excesso de comida, que prejudica o corpo e a alma, também temos que nos precaver da excessiva abstinên­cia; e até mais, porque o Senhor quer a misericórdia e não o sa­crifício” (cf. Os 6,6; Mt 9,13).
4 E disse: “Quero e vos ordeno que cada um, segundo a nossa pobreza, cuide do seu corpo como lhe for necessá­rio”. 5 Porque os primeiros frades e os que vieram depois deles, por longo tempo, mortificavam seus corpos mais que o razoá­vel com a abstinência não só de comida, mas também de bebida e por vigílias, frio e trabalho (cf. 2Cor 11,27) de suas mãos. 6 Os que podiam aguentar traziam, junto à pele, cintos de ferro e couraças, e os que podiam agüentar mais usavam os mais ás­peros cilícios. 7 Por isso o santo pai, observando que por esse motivo os fra­des podiam ficar doentes, e em pouco tempo alguns já estavam doentes, ordenou num capítulo, o santo que nenhum frade usasse nada junto à carne a não ser a túnica.
8 Nós que vivemos com ele (cf. 2Pd 1,18), damos testemunho (cf. Jo 19,35; 21,24) de que, embora desde o tempo em que co­meçou a receber irmãos e também por todo o tempo de sua vida, foi discreto com os frades, mas de modo que, na comida e nas coisas que os frades antigos usavam, em tempo algum os fra­des se desviassem da pobreza e do decoro de nossa religião, 9 ele próprio, porém, foi exigente com seu corpo, mesmo antes de ter irmãos, desde o princípio de sua conversão e por todo o tempo de sua vida, ainda que fosse, quando jovem, fosse frágil e débil por natureza e no mundo só pudesse viver de forma confortável. 10 Assim, um dia, considerando que os frades já exce­diam as exigências da pobreza e da conveniência nos alimentos e nas coisas, numa pregação que fez a alguns frades, mas que se diri­gia a todos, disse: 11 “Não pensam os frades que meu corpo tem necessidade de um bom prato? 12 Mas, porque devo ser mo­delo e exemplo para todos os frades, quero usar alimentos pobre­zinhos e contentar-me com coisas não confortáveis”.