TEXTO ORIGINAL
5.
1 Tandem, miseratione divina plenius invocata, pro optato meruit exaudiri, caelicoque infallibiliter indicio quid ageret edoceri.
2 Tantoque deinceps perfusus est gaudio, ut, iam se continere non valens, quaedam etiam nolens in publicum verbotenus depromeret: ire quidem in Apuliam recusaret, sed grandia se facturum in propriae nationis terra promitteret.
3 Mirantibus igitur cunctis et sciscitantibus an ducere vellet uxorem, sponsam se ducturum respondit plus sapientem, plus nobilem, plus omnibus, quem umquam viderint, amabilem et decoram.
TEXTO TRADUZIDO
5.
1 Finalmente, tendo invocado mais plenamente a misericórdia divina, mereceu ser ouvido no que queria e ser instruído com segurança por um indício do céu.
2 Por isso, foi depois preenchido por tanta alegria que, não podendo mais conter-se, deixou transparecer verbalmente alguma coisa, mesmo sem querer: que não queria ir mais para a Apúlia mas realizaria grandes coisas em sua própria terra natal.
3 Por isso, estando todos admirados e querendo saber se queria casar-se, respondeu que se casaria com a esposa mais sábia, mais nobre, mais amável e bonita que alguém jamais tinha visto.