TEXTO ORIGINAL
43. 1 Alio quoque tempore per eamdem Marchiam, iam dicto fratre comite, transiens, invenit in itinere quemdam virum, qui duos in humeris portabat agniculos ad vendendum. 2 Quos ut pius pater balantes audivit, commota sunt ex intimis viscera eius (cfr. 3Re 3,26) et accedens benigne eos veluti mater plorantes filios attrectavit.3 Dixit autem ad virum: “Quare fratres meos agniculos sic ligatos et suspensos excrucias?”. 4 Qui cum respondisset quod eos ad forum pretii necessitate deferret, quaerentique quid de illis postea fieret vir eos mactandos assereret, ait sanctus: 5 “Absit ut hoc fiat! Quin potius mantellum hunc, quo contegor, accipe, et fratres meos agniculos mihi relinque!”. 6 Acquievit voluntarius homo ille; 7 multo enim maioris pretii erat mantellus, quem vir Dei frigoris necessitate compulsus a quodam fideli mutuaverat ipsa die. 8 Igitur acceptis agniculis, quid de ipsis ageret sollicitus exstitit;9 tandem cum socio fratre deliberans, gubernandos eidem viro commisit, et ne vel eos venderet ullo tempore laederetve districte praecepit.
TEXTO TRADUZIDO
43. 1 Noutra.ocasião, passando também pelas Marcas em companhia do mesmo frade, no caminho encontrou um homem que levava aos ombros dois cordeirinhos para vender. 2 Quando o bom pai os ouviu balir, suas entranhas se enterneceram (1Rs 3,26) lá dentro e, aproximando-se, abraçou-os docemente como uma mãe faz com os filhos que choram. 3 E disse ao homem: “Por que maltratas os meus irmãos cordeirinhos, assim amarrados e pendurados?” 4 O homem respondeu que os levava ao mercado, porque precisava do dinheiro. Perguntando-lhe o santo o que aconteceria depois, o homem respondeu que seriam mortos. O santo, então, exclamou: 5 “Isso não pode acontecer! Toma antes o manto que estou vestindo e dá-me os meus irmãos cordeirinhos!” 6 De boa vontade, o homem concordou, 7 pois o manto valia muito mais. Era um manto que o servo de Deus, por causa do frio, tomara emprestado de um fiel, naquele mesmo dia. 8 Assim que recebeu os cordeirinhos, começou a pensar o que faria deles; 9 finalmente, depois de conversar com o irmão que o acompanhava, resolveu confiá-los ao mesmo homem, mandando severamente que de forma alguma os vendesse ou os tratasse mal.