TEXTO ORIGINAL
16.
1 Omnem quoque sollicitudinem cordis apponens qualiter auditus novae gratiae verba perficeret, coepit instinctu divino evangelicae perfectionis annuntiator exsistere, coepit poenitentiae in publicum simpliciter verba proponere.
2 Erant autem ipsius eloquia non inania nec risu digna, erant virtute sancti Spiritus plena (cfr. Act 6,5; Luc 4,1), erant medullas cordis penetrantia et in vehementem audientes stuporem provocantia.
3 Sed et sicuti postmodum ipse testatus est quod huiusmodi salutationem, Domino revelante, didicerat ut diceret: “Dominus det tibi pacem (Num 6,26; cfr. 2The 3,16)”, sic in omni praedicatione sua, pacem annuntians, populum in sermonis exordio salutabat.
4 Subito ergo spiritu prophetarum perfusus, iuxta sermonem propheticum annuntiabat pacem, praedicabat salutem (cfr. Is 52,7);
5 factumque est ut salutaribus monitis foederaret plurimos verae paci, qui discordes a Christo prius exstiterant a salute longinqui.
TEXTO TRADUZIDO
16.
1 Colocando toda solicitude do coração no cumprimento das palavras da nova graça que ouvira, por divina inspiração começou a ser um anunciador da perfeição evangélica e proclamar as palavras da penitência em público, com simplicidade.
2 Seus discursos não eram vazios ou ridículos, mas cheios da força do Espírito Santo (At 6,5; Lc 4,1), penetrando fundo dos corações e provocando forte comoção nos ouvintes.
3 Mas, como ele mesmo testemunhou mais tarde, aprendera por revelação de Deus que devia fazer esta saudação, dizendo: O Senhor te dê a paz (Nm 6,26; 2Ts 3,16), e assim, anunciando a paz, saudava o povo no começo do sermão.
4 Plenificado de repente pelo espírito dos profetas, anunciava a paz, pregava a salvação (Is 52,7) de acordo com a palavra profética.
5 E assim aconteceu que com salutares admoestações conseguiu unir em verdadeira paz a muitos que antes discordavam de Cristo e estavam longe da salvação.