Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • Juliano de Spira
  • Vida de São Francisco

TEXTO ORIGINAL

Vita Sancti Francisci - 1

Caput I - Quo ordine sit conversus ac sua vendiderit, et quanta a patre eum persequente sustinuit.

1.

1 Fuit igitur in vallis Spoletanae finibus, civitate Assisio, vir quidam nomine Franciscus, negotiator officio, praedives transitoriis opibus, sed iustitiae pauper operibus (cfr. Tit 3,5).

2 Nam a primaevo aetatis suae tempore in mundi vanitatibus indecenter nutritus, suis etiam nutritoribus insolentior est effectus.

3 Quid multa? Hic saeculi miserrimae felicitati et gloriae penitus intendebat; caeterosque in his praeire conatus, cordis inquieti lasciviam iocis et lusibus, gestu et habitu, verbis impudicis et cantibus ostentabat.

4 Et cum esset pecuniarum cautissimus conquisitor, etsi in dispensando vel retinendo largitatis medium non tenebat, plus tamen in partem prodigalitatis quam avaritiae declinabat.

5 Unde cum propter inanem suorum dissipationem videretur affabilis et humanus, multorum ob hoc sibi cohaerentium caudam post se traxit (cfr. Apoc 12,4) iniquam, qui ipsum veluti caput et ducem sequebantur praecipites ad ruinam.

6 Sic, suorum complicum stipatus agminibus, usque ad annum aetatis suae fere vigesimum quintum in via perditionis incessit;

7 donec ad declarandam mirabilium suorum (cfr. Ps 110,4) gloriam Domino complacuit, ut miranda in illo dexterae Excelsi mutatio (cfr. Ps 76,11) et in stuporis exemplum posteris fieret, respirandique in gratiam peccatoribus spem praeberet.

TEXTO TRADUZIDO

Vida de São Francisco - 1

Capítulo I - Como se converteu e vendeu seus bens; e quanto teve de suportar ao ser perseguido pelo pai.

1.

1 No vale de Espoleto e na cidade de Assis, houve um homem chamado Francisco, comerciante de profissão, muito rico de bens passageiros, mas pobre de obras de justiça (Tt 3,5).

2 Indecentemente criado desde a infância nas vaidades do mundo, veio a ser mais insolente que quem o criou.

3 Para que falar tanto? Entregava-se todo à miserável felicidade e gló­ria deste mundo; e, tentando ser nisso mais que os outros, exibia a lascívia de seu coração inquieto em jogos e brinca­deiras, nos modos e na roupa, no modo de falar e nos cânticos impudicos.

4 E como tinha muita esperteza para ganhar dinheiro, ainda que não fosse equilibrado para gastar e poupar, inclinava-se mais para a prodigalidade que para a avareza.

5 Por isso, como parecia afável e humano por esbanjar irresponsavelmente seus bens, arrastava após si uma iníqua cauda(Ap 12,4) de amigos que o seguiam como cabeça e guia pelo caminho da ruína.

6 Assim, cercado pelos bandos de seus cúmplices, andou pelo caminho da perdição até quase a idade de vinte e cinco anos,

7 quando o Senhor, querendo manifestar a glória das suas maravilhas (Sl 110,4), para os pósteros poderem admirar nele a mudança ope­rada pelo Altíssimo (Sl 76,11), e para que os pecadores tivessem esperança de respirar na graça.