Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • Juliano de Spira
  • Vida de São Francisco

TEXTO ORIGINAL

Vita Sancti Francisci - 22

22.

1 Beatus igitur Franciscus magnum non immerito reputans tanta se a Christi vicario beneficia consecutum, divinae super omnibus clementiae gratias egit;

2 et visitatis principis Apostolorum liminibus et oratione completa, gaudenter cum suis ab Urbe recessit.

3 Movebat eum protinus dati ratio, ne forsitan remaneret ingratus, piaque cum fratribus incepit tractare consilia, qualiter in observando regulam primum in semetipsis per virtutum incrementa proficerent, dehinc qualiter aedificando proximos in mna sibi credita Domino foenerarent.

4 Haec et his similia pie conferentibus illis, accidit ut in quemdam locum desertum, iam hora (cfr. Mat 14,15) diei progrediente, venirent, ubi humano destituti videbantur auxilio, cum refectione corporis prae labore itineris indigerent.

5 Sed pauperibus suis providentia divina non defuit, quae mirabiliter illis panem per quemdam inopinate venientem et subito disparentem porrexit.

6 Comedentes itaque pariter et mirantes, gratias Domino retulerunt; et non modicum confortati in coepto itinere processerunt.

7 Venerunt ergo ad locum quemdam solitarium prope civitatem Ortensem, ubi quibusdam eorum in eadem civitate mendicantibus, in magna necessariorum penuria fere per dies quadraginta manserunt,

8 ibique cum ingenti gaudio sanctae paupertatis initia renovantes, pacto illam perpetuo firmaverunt.

TEXTO TRADUZIDO

Vida de São Francisco - 22

22.

1 Considerando o bem-aventurado Francisco, não sem razão, que tinha recebido um grande benefício do Vigário de Cristo, deu graças por tudo à divina clemência.

2 E, depois de visitar o túmulo do príncipe dos apóstolos, terminando a oração foi embora da cidade, cheio de alegria, com os seus.

3 Movia-o antes de tudo a natureza do dom, para não ser ingrato, e começou a conversar com os frades sobre como cresceriam eles mesmos primeiro na virtude observando a regra e como estariam comprometidos com o Senhor pela moeda a eles confiada, edificando o próximo.

4 Conversando piedosamente sobre isso e outras coisas parecidas, chegaram a um lugar deserto, em hora do dia já adiantada (Mt 14,15), onde parecia que não tinham possibilidade de auxílio humano, pois precisavam alimentar o corpo pelo cansaço da viagem.

5 Mas a Providência divina não faltou aos seus pobres: deu-lhes serviu-lhes milagrosamente um pão por meio de alguém que apareceu e logo desapareceu.

6 Comeram e também admirados, deram graças ao Senhor; e continuaram não pouco confortados o caminho iniciado.

7 Chegaram a um lugar solitário perto da cidade de Orte, onde ficaram por quase quarenta dias, passando grandes necessidades, enquanto alguns deles men­digavam na cidade.

8 Ali, com grande alegria, renovaram os inícios da santa pobreza e firmaram com ela um pacto perpétuo.