TEXTO ORIGINAL
Capitulum 29 - Consensus Paupertatis.
1 Commota sunt ad hec viscera (cfr. 3Re 3,26; Gen 43,30) domine Paupertatis et, sicut ei proprium est misereri semper et parcere, ultra se continere non valens, cucurrit et amplexata est eos ac pacis osculum unicuique prebens, dixit:
2 “Ecce, iam venio (Apoc 22,7.12), fratres et filü mei, vobiscum, sciens me de vobis lucraturam quamplures”.
3 Beatus Franciscus, non se capiens pre letitia, cepit laudare alta voce Omnipotentem, qui non derelinquit sperantes in se (cfr. Iudt 13,17), dicens:
4 “Benedicite Dominum, omnes electi eius, agite dies letitie et confitemini ei (Tob 13,10), quoniam bonus, quoniam in seculum misericordia eius (Ps 105,1; 135,1)”.
5 Et descendentes de monte duxerunt dominam Paupertatem ad locum in quo manebant; hora enim erat quasi sexta (cfr. Ioa 4,6).
TEXTO TRADUZIDO
Capítulo 29 – Consentimento da Pobreza.
1 Com essas palavras, comoveram-se as entranhas da senhora Pobreza (cfr. 3Rs 3,26; Gn 43,30) e, como é próprio dela ter sempre misericórdia e perdoar, não conseguindo mais conter-se, correu e abraçou-os, dando o beijo da paz em cada um e dizendo:
2 “Meus irmãos e meus filhos, já estou indo convosco: sei que vou conquistar muitos de vós.
3 O bem-aventurado Francisco, não cabendo em si de alegria, começou a louvar em voz alta o Onipotente, que não abandona os que nele esperam (cfr. Jdt 13,17), dizendo:
4 “Bendizei ao Senhor, vós todos os seus eleitos, celebrai dias de alegria e confessai-o, (Tb 13,10), porque é bom, porque sua misericórdia é para sempre (Sl 105,1; 135,1)”.
5 E, descendo do de monte, levaram a senhora Pobreza ao lugar em que ficavam; pois já era pelo meio-dia (cfr. Jo 4,6).