Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • Sacrum Commercium S.Francisci cum domina Paupertat

TEXTO ORIGINAL

Sacrum Commercium S.Francisci cum domina Paupertat - 14

Capitulum 14 - Laus bonorum pauperum.

1 “Intervallo siquidem temporum ceperunt aliqui respirare et voluntate viam rectam ambulare ceperunt, quam quidam tempore illo ambulaverunt necessitate compulsi. 
2 Venerunt ii omnes ad me multis precibus ac lacrimis assidue rogantes ut inirem cum eis fedus perpetue pacis, essemque cum eis sicut olim fui in diebus adolescentie (cfr. Ez 16,60) mee, quando erat Omnipotens mecum et in circuitu meo pueri mei (Iob 29,5). 
3 Fuerunt ii viri virtutum, viri pacifici, sine querela ante Deum cfr. 1The 3,13), persistentes in amore fraternitatis (2Pet 1,7), quousque vixerunt in carne, spiritu pauperes, rebus inopes, vita et sanctitate divites, celestium carismatum donis locupletes, 
4 spiritu ferventes, spe gaudentes, in tribulatione patientes (cfr. Rom 12,11.12), mites et humiles corde (cfr. Mat 11,29), servantes spiritus pacem, morum concordiam, coherentiam animorum, conversationis unitatem et unitatis iocunditatem. 
5 Viri denique devoti Deo, grati angelis, amabiles hominibus, sibi rigidi, misericordes aliis, actu religiosi, incessu modesti, vultu hilares, corde graves, 
6 humiles in prosperis, magnanimes in adversis, in convivio sobrii, in vestitu parcissimi, in somno rarissimi, verecundi et timorati et omnium bonorum claritate conspicui. 
7 Erat cum iis conglutinata anima mea et unus spiritus et una fides (cfr. Eph 4,4.5) erat in nobis”.

TEXTO TRADUZIDO

Sacrum Commercium S.Francisci cum domina Paupertat - 14

Capítulo 14 – Louvor dos bons pobres.

1 “Passado algum tempo, alguns começaram a respirar e a ir, por própria decisão, pelo caminho reto, que, naquele tempo, só era percorrido por poucos, forçados pela necessidade. 
2 Todos eles vieram a mim, rogando insistentemente com muitas preces e lágrimas, para fazer com eles uma aliança de paz perpétua, e para que estivesse com eles como estive outrora nos dias da minha adolescência (cfr. Ez 16,60), quando o Onipotente estava comigo e os meus filhos ao meu redor (Jó 29,5). 
3 Eram homens de virtude, homens pacíficos, sem querela diante de Deus (cfr. 1Ts 3,13), persistentes no amor da fraternidade (2Pd 1,7), enquanto viveram na carne, pobres em espírito, despojados de bens, ricos em santidade de vida, cumulados com os dons dos carismas celestes, 
4 fervorosos em espírito, alegres na esperança, pacientes na tribulação (cfr. Rm 12,11.12), mansos e humildes de coração (cfr. Mt 11,29), conservando a paz de espírito, a concórdia dos costumes, a unidade do relacionamento e alegria da unidade. 
5 Afinal, eram homens devotados a Deus, agradáveis aos anjos, amáveis para as pessoas, rígidos consigo mesmos, misericordiosos com os outros, religiosos pela ação, modestos no caminhar, alegres de rosto, graves de coração, 
6 humildes na prosperidade, magnânimos nas adversidades, sóbrios na convivência, muito parcimoniosos nas roupas, muito comedidos no sono, discretos, tementes, notáveis pelo brilho de todos os bens. 
7 Minha alma estava grudada com eles e havia em nós uma só espírito e uma só fé (cfr. Ef 4,4.5)”.