Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Clarianas
  • Fontes Históricas
  • Legendas
  • Legenda de Santa Clara Virgem

TEXTO ORIGINAL

Legenda Sanctae Clarae Virginis - 6

6 Quid immorer multis? Instante patre sanctissimo, et more fidelissimi paranymphi sollerter agente, non trahit in longum virgo consensum. Aperitur ei protinus aeternorum intuitus gaudiorum, quorum conspectu mundus ipse vilesceret, quorum desiderio a semetipsa liquesceret, quorum amore ad supernas nuptias anhelaret. 
Coelesti namque igne succensa, terrenae gloriam vanitatis sic ex alto contempsit, ut nihil iam de mundi applausu eius affectibus inhaereret. Carnis quoque illecebras perhorrescens, iam torum in delicto se nescituram (cfr. Sap 3,13) proponit, soli Deo de corpore suo templum facere cupiens et magni regis connubia virtute promereri contendens. 
Et tunc Francisci consilio se totam committit, ipsum post Deum statuens suae directionis aurigam. Pendet exinde anima eius ad sacra illius monita et de bono Jesu calido excipit pectore, quidquid promit ille sermone. Moleste iam fert saecularis ornatus decorem et quasi stercus arbitrabatur omnia quae foris applaudunt, ut Christum lucrifacere (cfr. Phip 3,8) possit.

TEXTO TRADUZIDO

Legenda de Santa Clara Virgem - 6

6 Para que ficar em tantos pormenores? Ouvindo o pai santíssimo, que agia habilmente como o mais fiel padrinho, a jovem não retardou seu consentimento. Abriu-se-lhe então a visão dos gozos celestes, diante dos quais o próprio mundo é desprezível. Seu desejo derreteu-a por dentro, seu amor fez com que ansiasse pelos esponsais eternos. 
Acesa no fogo celeste, desprezou tão soberanamente a glória da vaidade terrena que nada mais se apegou em seu coração dos afagos do mundo. Aborrecendo igualmente as seduções da carne, decidiu desde então desconhecer o tálamo de culpa(cfr. Sb 3,13), desejando fazer de seu corpo um templo só para Deus, esforçando-se por merecer as núpcias do grande Rei. 
Então, submeteu-se toda ao conselho de Francisco, tomando-o como condutor de seu caminho, depois de Deus. Por isso, sua alma ficou pendente de suas santas exortações, e acolhia num coração caloroso tudo que ele lhe ensinava sobre o bom Jesus. Já tinha dificuldade para suportar a elegância dos enfeites mundanos e desprezava como lixo tudo que aplaudem lá fora, para poder ganhar a Cristo (cfr. Fl 3,8).