Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Clarianas
  • Fontes Históricas
  • Legendas
  • Legenda de Santa Clara Virgem

TEXTO ORIGINAL

Legenda Sanctae Clarae Virginis - 23

Item aliud miraculum de liberatione civitatis

23 Alio tempore Vitalis de Adversa, vir gloriae cupidus et in proeliis animosus, Imperialem exercitum, cui capitaneus praeerat, admovit contra Assisium. Terram itaque nudavit arboribus, adiacentia cuncta vastavit et sic in civitatis obsidione resedit. Firmat verbis minacibus, se inde nullatenus recessurum, donec ipsam habuerit civitatem. Iamque ad id adventum erat ut de civitatis periculo in proximo timeretur. 
Quod cum audisset Clara famula Christi, vehementer ingemuit et sororibus ad se vocatis, ait: Ab ista civitate, carissimae filiae, multa quotidie bona suscipimus: impium valde est si non in tempore opportuno ei, prout possumus, succurramus. 
Iubet afferri cineres, iubet capita nudare sorores. Ac primum suum exopertum caput cinere multo conspergit: deinde super illarum capita cinerem ponit. Pergite, inquit, ad Dominum nostrum et liberationem civitatis totis affectibus postulate. 
Quid singula narrem? Quid virginum lacrymas, quid praeces repetam violentas? Facit misericors Deus sequenti manecum tentatione proventum (cfr. 1Cor 10,13), ut toto dissoluto exercitu, et superbus homo contra vota discederet, ac terram illam ulterius non vexaret. Nam et ipse dux belli paulo post gladio interemptus est. 

TEXTO TRADUZIDO

Legenda de Santa Clara Virgem - 23

Outro milagre: a libertação da cidade

23 Em outra ocasião, Vital de Aversa, homem cobiçoso de glória e intrépido nas batalhas, moveu contra Assis o exército imperial, que comandava. Despiu a terra de suas árvores, assolou todos os arredores e acabou pondo cerco à cidade. Declarou ameaçadoramente que de nenhum modo se retiraria, enquanto não a tivesse tomado. De fato, já havia chegado o ponto em que se temia a queda iminente da cidade. 
Quando Clara, a serva de Cristo, soube disso, suspirou veementemente, chamou as Irmãs e disse: “Filhas queridas, recebemos todos os dias muitos bens desta cidade. Seria muita ingratidão se, na hora em que precisa, não a socorrêssemos como podemos”. 
Mandou trazer cinza, disse às Irmãs que descobrissem a cabeça. E, primeiro, espalhou muita cinza sobre a cabeça nua. Colocou-a depois também sobre as cabeças delas. Então disse: ”Vão suplicar a nosso Senhor com todo o coração a libertação da cidade”
Para quê contar detalhes? Que direi das lágrimas das virgens, de suas preces “violentas”? Na manhã seguinte, Deus misericordioso deu a saída para o perigo: o exército debandou e o soberbo, contra os planos, foi embora e nunca mais oprimiu aquelas terras. Pouco depois o comandante guerreiro foi morto a espada.