TEXTO ORIGINAL
[40]
1 Alio tempore vicario suo cunctos socios resignavit dicens: “Hac libertatis prerogativa videri singularis nolo, sed fratres me de loco ad locum associent, sicut Dominus inspiraverit eis”.
2 Et adiecit: “Vidi iam cecum qui unum caniculum ducem habebat itineris”.
3 Hec itaque sua gloria erat, ut omnis singularitatis et iactantie specie religata, habitaret in eo virtus Christi (cfr. 2Cor 12,9).
TEXTO TRADUZIDO
[40]
1 Em outra ocasião entregou ao seu vigário todos os seus companheiros, dizendo: “Não quero parecer singular por essa prerrogativa, mas que os frades se juntem a mim em cada lugar, como o Senhor lhes inspirar”.
2 E acrescentou: “Já vi um cego que tinha um cachorrinho para guiá-lo pelo caminho”.
3 Essa era, portanto, a sua glória, de forma que, afastada toda espécie de singularidade e jactância, habitasse nele a virtude de Cristo.