Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Clarianas
  • Fontes Históricas
  • Legendas
  • Legenda Versificada

TEXTO ORIGINAL

Legenda Versificata - 8

VIII- Qualiter a consanguineis impugnata fuit. 

Innotuit res ista quis, rumore volante; 
Festinant corde lacero revocare puellam: 
Spargunt blanditias, promissa serunt, furiisque 
Virginis exagitant mentem, subvertere querunt; 
Insistunt nec proficiunt, frustraque laborant. 
Illa capud nudans pannis altaris adheret; 
A Christi se servitio discedere nolle 
Clamat et emissum nunquam se frangere votum. 
Roborat intus eam divini fervor amoris, 
Et crescit virtus, bello crescente suorum, 
310 Quo magis insistunt, sistens et cedere nollens. 
Sic invicta suos Clare constantia vicit. 
Lucida Lucie placet huc exempla ventre. 
Fertur Pascasio sic insultasse tyranno: 
‘Vim nullam sentis animus, nulloque timore 
Deprimitur; solum cogit violentia corpus'.

TEXTO TRADUZIDO

Legenda Versificada - 8

VIII – Como foi combatida pelos parentes. 

Esse fato ficou conhecido por um boato que saiu voando. Correram, com o coração ferido, para levar a moça de volta. Fizeram muitos agrados. Amontoaram promessas, agitaram a mente da virgem com suas fúrias, tentaram demovê-la. Insistiram mas nada conseguiram. Trabalharam em vão. 
Ela descobriu a cabeça e se agarrou às toalhas do altar; clamou que não queria abandonar o serviço de Cristo e que nunca iria quebrar o voto feito. Reforçava-a por dentro o fervor do amor divino e sua virtude cresceu na medida em que cresceu a guerra dos seus. 
Quanto mais insistiam, mais resistia, e não queria ceder. Assim a constância de Clara venceu os seus sem ser vencida. Apraz-nos recordar aqui os luminosos exemplos de Luzia. Conta-se que assim insultou o tirano Pascásio: “Meu ânimo não sofre nenhuma força e não se abate por temor nenhum; a violência só atinge o corpo”.