TEXTO ORIGINAL
XLII - De eodem.
Ex utero matris claudum puerumque decennem,
Quem sibi compatiens pietas materna frequenter
Almifico patri Francisco vovit ab ipso
Curandum; nec curatum pia virgo miserta
Curavit. Quod non tribuit bonus ille magister,
Eius discipula confert. Ubi claudus ad eius
Devehitur tumulum: solita pietate diebus
Paucis decursis, crepitantibus ossibus, eius
Obliquos gressus in rectum Clara reducit.
TEXTO TRADUZIDO
LII – Sobre o mesmo tema.
Um menino de dez anos, paralítico de nascença, tinha sido consagrado freqüentemente pela mãe penalizada ao pai São Francisco para que o curasse. Como não foi curado, quem o curou foi a piedosa virgem, que teve pena dele. O que não foi dado por aquele bom mestre, deu-o a discípula. Quando o paralítico foi levado ao seu túmulo, depois de poucos dias, com a costumeira piedade, estralando os seus ossos, Clara tornou retos os seus passos oblíquos.