TEXTO ORIGINAL
CAPUT LXXII - De zelo bono quod debent monachi habere
1 Sicut est zelus amaritudinis malus qui separat a Deo et ducit ad infernum, 2 ita est zelus bonus qui separat a vitia et ducit ad Deum et ad vitam aeternam.
3 Hunc ergo zelum ferventissimo amore exerceant monachi, 4 id est ut honore se invicem praeveniant, 5 infirmitates suas sive corporum sive morum patientissime tolerent, 6 oboedientiam sibi certatim inpendant; 7 nullus quod sibi utile iudicat sequatur, sed quod magis alio; 8 caritatem fraternitatis caste inpendant.
9 Amore Deum timeant. 10 Abbatem suum sincera et humili caritate diligant. 11 Christo omnino nihil praeponant, 12 qui nos pariter ad vitam aeternam perducat.
TEXTO TRADUZIDO
CAPITULO 72 - Do bom zelo que os monges devem ter
1 Assim como há um zelo mau, de amargura, que separa de Deus e conduz ao inferno, 2 assim também há o zelo bom, que separa dos vícios e conduz a Deus e à vida eterna.
3 Exerçam, portanto, os monges este zelo com amor ferventíssimo, 4 isto é, antecipem-se uns aos outros em honra. 5 Tolerem pacientissimamente suas fraquezas, quer do corpo quer do caráter; 6 rivalizem em prestar mútua obediência; 7 ninguém procure aquilo que julga útil para si, mas, principalmente, o que o é para o outro; 8 ponham em ação castamente a caridade fraterna;
9 temam a Deus com amor; 10 amem ao seu Abade com sincera e humilde caridade; 11 nada absolutamente anteponham a Cristo; 12 que nos conduza juntos para a vida eterna.