Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • Espelho da Perfeição

TEXTO ORIGINAL

Speculum perfectionis - 106

Caput 106. Qualiter praevidit occultam tentationem et tribulationem cujusdam fratris.

1 Quidam frater, spiritualis valde et familiaris beato Francisco, diebus multis passus erat gravissimas diaboli suggestiones, ita quod quasi in profundum desperationis inducebatur. 2 Et in tantum quotidie stimulabatur quod verecundabatur toties confiteri, atque ex hoc affligebat se nimis abstinentia, vigiliis, lacrimis et disciplinis.
3 Et factum est divina dispensatione ut beatus Franciscus iret ad locum illum, et cum, quadam die, ambularet ille frater cum beato Francisco, cognovit per spiritum sanctum beatus Franciscus tribulationem et tentationem ipsius; 4 et subtrahens se parum ab alio fratre qui etiam ibat cum eo, junxit se illi tribulato, et dixit ei: “Carissime frater, volo quod amodo non tenearis illas suggestiones diaboli confiteri, 5 et non timeas, quia nihil nocuerunt animae tuae; sed de mea licentia dicas VII Pater noster, quoties de ipsis fueris tribulatus (cfr. Ps 106,6)”.
6 Et laetatus est valde frater ille de verbo quod dixit, ut scilicet non teneretur eas confiteri, quia de hoc maxime affligebatur. 7 Nihilominus tamen obstupefactus est nimis, videns beatum Franciscum sic cognovisse illud quod a solis sacerdotibus quibus confessus fuerat sciebatur.
8 Et statim sic fuit liberatus ab illa tribulatione quod per gratiam Dei et merita sancti Francisci ex tunc in maxima pace et quiete permansit. Et quia sanctus hoc sperabat, propterea secure absolvit eum a confessione.

TEXTO TRADUZIDO

Espelho da Perfeição - 106

Capítulo 106. Como previu a tentação oculta e tribulação de um frade.

1 Certo frade muito espiritual e amigo do bem-aventurado Francisco, sofrera por muitos dias  gravíssimas tentações do diabo, e assim quase caiu em desespero profundo. 2 Era tão atormentado to­dos os dias que sentia vergonha de se confessar tantas vezes e, por isso, se mortificava bastante com abstinência, vigílias, lágri­mas e disciplinas.
3 Por disposição divina, aconteceu que o bem-aventurado Francisco foi àque­le lugar e, um dia, quando o frade passeava com o bem-aventurado Francisco, este soube, por iluminação do Espírito Santo, o sofrimento e a tentação dele. 4 Afastando-se um pouco do outro frade que também ia com ele, aproximou-se do irmão atribulado e disse: “Carís­simo irmão, quero que, doravante, não tenhas que confessar essas tentações do diabo 5 e não temas, porque nada fizeram de mal à tua alma. Mas, com minha licença, reza sete Pai-nossos to­das as vezes que te sentires perturbado” (cf. Sl 106,6)”.
6 O frade alegrou-se muito pelo que lhe disse, isto é, que não estava obrigado a confessar as tentações, porque isso o mortificava muito. 7 Todavia, ficou muito admirado ao ver que o bem-aventurado Francisco conhecia o que só era sabido pelos sacerdotes com os quais ele havia se confessado.
8 Ficou imediatamente livre do sofrimento e, por graça de Deus e pelos méritos de São Francisco, daí em diante viveu na maior paz e tranqüilidade. Como era isso o que o santo esperava, dispensou-o da confissão com toda a segurança.