Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • Espelho da Perfeição

TEXTO ORIGINAL

Speculum perfectionis - 116

Caput 116. Quod noluit exstinguere nec permittere exstingui ignem qui com­burebat bracas suas.

1 Inter omnes creaturas inferiores et insensibiles singulariter afficiebatur ad ignem propter pulchritudinem et utilitatem ejus. Propter quod nunquam volebat illius officium impedire.
2 Nam quadam vice, cum sederet juxta ignem, ipso nesciente, ignis invasit pannos ejus de lino sive bracas, juxta genu; cumque sentiret calorem ignis nolebat ipsum exstinguere. 3 Socius autem ejus, videns comburi pannos ejus, cucurrit ad eum, volens exstinguere ignem; ipse vero prohibuit ei dicens: “Noli, frater carissime, noli male facere fratri igni!”. Et sic nullo modo voluit quod exstingueret ipsum.
4 Ille ergo festinanter ivit ad fratrem qui erat guardianus ipsius, et duxit illum ad beatum Franciscum. Qui statim, contra voluntatem beati Francisci, exstinxit ignem. 5 Unde, quacumque necessitate urgente, nunquam volebat exstinguere ignem, vel lampadem, vel candelam, tanta pietate movebatur ad ipsum.
6 Nolebat etiam quod frater prodiceret ignem vel lignum fumigantem de loco ad locum, sicut solet fieri, sed volebat ut plane poneret ipsum in terra ob reverentiam illius cujus est creatura.

TEXTO TRADUZIDO

Espelho da Perfeição - 116

Capítulo 116. Não quis apagar nem permitiu que se apagasse o fogo que queimava suas calças.

1 Dentre todas as criaturas inferiores e insensíveis dedicava singular afeição ao fogo por causa de sua beleza e utilidade. Por isso, jamais queria impedir sua função.
2 Pois uma vez, quando estava sentado junto ao fogo, sem que percebesse, o fogo ateou-se aos seus panos de linho ou calças, à altura do joelho. Quando sentiu o calor do fogo, não quis apagá-lo. 3 Seu companheiro, porém, vendo que seus panos se queimavam, correu até ele, querendo extinguir o fogo. Mas ele lho proibiu dizendo: “Não, irmão caríssimo, não faças mal ao ir­mão fogo!” E assim, de modo algum quis extingui-lo.
4 Então, ele se dirigiu depressa ao irmão que era seu guardião e o levou ao bem-aventurado Francisco. O qual, contra a vontade do bem-aventurado Francis­co, logo apagou o fogo. 5 Por isso,  por mais ur­gente que fosse a necessidade, nunca queria extinguir o fogo ou a lâmpada ou a vela. Tanto era o afeto que nutria por ele.
6 Também não queria que o irmão jogasse fogo ou o lenha fumegante de um lugar para outro, como é costume; mas queria que simplesmente o pusesse no chão, por respeito para com aquele de quem é criatura.