TEXTO ORIGINAL
6
1 Alio quoque tempore mulier quaedam nobilis, Deo devota, venit ad sanctum, ut suum ei explicaret dolorem ac remedium postularet.
2 Habebat quidem virum valde crudelem, quem adversarium patiebatur in servitio Christi; et ideo petebat a sancto, quatenus oraret pro illo, ut sua Deus cor ipsius dignaretur emollire clementia.
3 Ipse vero hoc audiens, ait illi: ”Vade cum pace, indubitanter exspectans de viro tuo consolationem tibi de proximo affuturam”.
4 Et adiecit: ”Dices ei ex parte Dei et mea, quod nunc est tempus clementiae, postmodum aequitatis”.
5 Benedictione accepta, revertitur mulier, invenit virum, denuntiat verbum.
6 Cecidit super eum Spiritus sanctus (cfr. Act 10,44) et novum factum de veteri sic facit cum omni mansuetudine (cfr. Eph 4,2) respondere: ”Domina, serviamus Domino et salvemus animas nostras (cfr. Ios 22,27; Gen 19,19)”.
7 Suadente igitur sancta uxore, pluribus annis coelibem vitam agentes, eodem die ambo ad Dominum migraverunt.
8 Miranda certe in viro Dei spiritus prophetici virtus, qua et membris iam arentibus restituebat vigorem et duris imprimebat cordibus pietatem,
9 quamquam non minus eiusdem spiritus sit stupenda limpiditas, qua sic futurorum praecognoscebat eventum, ut etiam conscientiarum scrutaretur arcanum, quasi alter Eliseus duplicem Eliae spiritum 9cfr. 4Re 2,9) assecutus.
TEXTO TRADUZIDO
6
1 Numa outra ocasião, uma mulher nobre, devota de Deus, foi procurar o santo para explicar sua dor e pedir-lhe remédio.
2 Pois tinha um marido muito cruel, que tinha que aguentar como um adversário no serviço de Cristo; por isso, pedia ao santo que rezasse por ele, para que Deus, por sua clemência, se dignasse amolecer seu coração.
3 Ouvindo isso, ele lhe disse: “Vá em paz, esperando sem duvidar que vais receber em breve uma consolação de teu marido”.
4 E acrescentou: “Dirás a ele, da minha parte, que agora é o tempo da clemência, depois virá o da justiça”.
5 Recebida a bênção, a mulher voltou, encontrou o marido e transmitiu o recado.
6 O Espírito Santo caiu sobre ele e, transformando-o de velho em novo, fez com que respondesse com mansidão: “Senhora, vamos servir a Deus e salvar nossas almas”.
7 Por sugestão da santa esposa, viveram durante muitos anos uma vida celibatária, e migraram para o Senhor no mesmo dia.
8 É certamente admirável a força profética do homem de Deus, pois restituiu o vigor a membros já secos e imprimiu a piedade em corações endurecidos.
9 Mas não foi menos estupenda sua clarividência, pela qual conhecia bem o que ia acontecer no futuro e também perscrutava os segredos das consciências, como um outro Eliseu que tivesse adquirido um duplo espírito de Elias (cfr. 4Re 2,9).