Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • São Boaventura
  • Legenda Maior

TEXTO ORIGINAL

Legenda Maior - Miraculis VI,3

3 
1 Cuiusdam de Carvio nobilis viri uxor, Iuliana nomine, pro filiorum morte annos trahebat lugubres et continue infelices deplorabat eventus, pro eo quod omnes quos cum pressura portaverat filios, modico interiecto tempore, cum vehementiore dolore sepulturae tradiderat. 
2 Cum igitur quatuor mensium conceptum haberet in utero (cfr. Mat 1,23) magisque propter eventus praeteritos de conceptae prolis sollicitaretur obitu quam de ortu, beatum Patrem Franciscum pro vita nondum nati foetus fideliter precabatur. 
3 Ecce autem, nocte quadam dormienti sibi mulier quaedam apparebat in somnis (cfr. Mat 1,20), formosum puerulum gestans in manibus, illumque laetissime offerebat eidem. 
4 Cum vero illa recipere recusaret, quem statim formidabat amittere, mulier illa subiunxit: ”Secure suscipias, quia quem, tuo moerori compatiens, sacer mittit Franciscus, vita vives et sospitate gaudebit”. 
5 Statim evigilans mulier intellexit per ostensam sibi caelitus visionem, beati Francisci sibi adesse suffragium, et ex tunc abundantiore completa laetitia, pro suscipienda prole iuxta promissum multiplicavit preces et vota promisit. 
6 Impletum est denique tempus pariendi, et peperit (cfr. Luc 1,57) femina masculum, qui iuvenilis robore florens aetatis, tamquam per beati Francisci merita fomentum susciperet vitae, incitamentum parentibus praebuit ad Christum et Sanctum eius devotioris affectus. 
7 Simile quiddam huic in Tiburis civitate beatus Pater effecit. 
8 Cum enim mulier quaedam filias plurimas peperisset, desiderio prolis fatigata virilis, apud sanctum Franciscum preces ingeminavit et vota. 
9 Concepit igitur eius meritis mulier illa, et geminos ei parere dedit qui pro uno fuerat exoratus.

TEXTO TRADUZIDO

Legenda Maior - Milagres VI,3

3 
1 A esposa de um nobre de Calvi, chamada Juliana, durante anos, por causa da morte dos filhos, carregava e lamentava continuamente lúgubres acontecimentos, porque todos os que tinha carregado com sofrimento, passado pouco tempo, teve que entregar à sepultura com dor ainda maior. 
2 Então, como já tinha um concebido em seu seio havia quatro meses, vivia mais preocupada com a morte do que com o nascimento do filho, pelo que acontecera no passado, pedia fielmente ao bem-aventurado pai Francisco pela vida do feto ainda não nascido. 
3 Eis que uma noite, quando ela estava dormindo, apareceu em sonhos uma mulher, carregando um menininho muito bonito, oferecendo-o a ela com alegria. 
4 Como ela se recusava a recebe-lo, pois temia perde-lo logo depois, a mulher acrescentou: “Recebe-o com segurança; São Francisco, compadecido de tua tristeza, manda-te este menino, que vai vier e gozar de saúde”. 
5 Despertando na mesma hora, a mulher compreendeu que tinha recebido o auxílio de São Francisco, pela visão que lhe fora mostrada e, a partir daí, cheia da mais abundante alegria, multiplicou preces e fez votos para acolher o filho de acordo com o que fora prometido. 
6 Completou-se, finalmente, o tempo de dar à luz, e a mulher pariu um menino, que, ao crescer cheio de vigor juvenil, como se pelos méritos de São Francisco estivesse recebendo fomento para a vida, trouxe aos pais um estímulo para um afeto mais devoto a Cristo e ao santo. 
7 O bem-aventurado pai fez algo semelhante a isso na cidade de Tívoli. 
8 Pois, como uma mulher tivesse tido muitas filhas, cansada pelo desejo de ter um menino, redobrou preces e votos a São Francisco. 
9 A mulher concebeu por seus méritos e ele deu-lhe gêmeos no lugar do único que fora pedido.