Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Crônicas
  • Crônica de Frei Tomás de Eccleston

TEXTO ORIGINAL

Cronica de Frei Tomás de Eccleston - 37

37. Venit quoque frater Henricus de Burford, qui cum adhuc novitius esset et cantor fratrum Parisius, contra tentationes, quas sustinuit, versus istos in meditatione composuit: “Qui minor es, noli ridere, tibi quia soli convenit ut plores; iungas cum nomine mores. Nomine tu minor es, minor actibus esto, labores perfer, et ingentem minuat patientia mentem. Nempe cor obiurgat poenam, patientia purgat, si quicquam faecis est; si quis te corripit, is est qui te custodit; non te, sed quod facis, odit. Quid tibi cum vili veste, cibove cubili porcorum? Certe, tu singula perdis aperte, si mentitus eris factis, quod veste fateris. Umbra minoris erit, qui nomen re sine quaerit”.

Hic postea pro magna honestate sua quatuor ministrorum generalium et quatuor provincialium in Anglia socius specialis esse meruit. Hic etiam domini patriarchae Antiocheni in legatione sua in Lombardia primo interpres et praedicator extitit, et post domini Gregorii papae noni poenitentiarius custosque Venetiarum, et custodis Londoniae quandoque vicarius.

TEXTO TRADUZIDO

Crônica de Frei Tomás de Eccleston - 37

37. Chegou também Frei Henrique de Burford que, sendo ainda noviço e cantor dos frades de Paris, compôs durante a meditação estes versos contra as tentações que suportou: “Tu que és menor, não rias, porque para ti é bom chorar; junta ao nome teus costumes. És menor de nome: sê menor no que fazes; suporta o trabalho; que a paciência refreie o orgulho da mente. Pois o coração castiga a falta de ânimo e a paciência purifica o que houver de impuro. Quem te corrige é quem te guarda: não odeia a ti, mas ao que fazes. Que pensas ser com essa roupa vil, com comida e cama de porcos? É certo que tudo perderás abertamente se desmentires com os fatos o teu hábito. É sombra de um menor quem tem o nome mas não é de fato”.

Mais tarde, por sua grande honestidade, mereceu ser companheiro de quatro ministros gerais(16) e de quatro provinciais da Inglaterra(17). Também foi o primeiro intérprete e pregador do patriarca de Antioquia em sua legação na Lombardia(18) Depois foi penitenciário  do senhor papa Gregório IX, custódio de Veneza e por certo tempo vigário do custódio de Londres.