Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Crônicas
  • Crônica de Frei Tomás de Eccleston

TEXTO ORIGINAL

Cronica de Frei Tomás de Eccleston - 75

75. Floruit quoque apud Lenniam famosissimae sanctitatis vir, frater Galfridus de Saresburia, qui in austeritate vitae se alterum, si dici potest Franciscum exhibuit, in conformitate virtutis et suavitatis ac simplicitatis grati secundum Antonium. Tantae vero pietatis fuit et compassionis in confessionibus audiendis, ut, ubi non videret confitentes congrua signa compunctionis ostendere ipse eos potius ad fletum suis fletibus et singultibus commoveret; sicut de viro nobili domino Alexandro de Bissinburne contigit; quia cum sibi confiteretur quasi narrando quandam narrationem, flens amarissime frater ipsum flere coegit ut ad propositum intrandi minorum ordinem suis meritis et salutaribus consiliis provexit; in quo proposito sanctissime mortuus est. Apparuit autem postea familiari suo fratri Johanni de Stanford, et quaerenti,quomodo sibi esset, respondit:“La meye alme le fet cum creature que est obeysant a sun Creatour; et repose est in celi ke la fit par ducour”.Instruxit quoque eum de fide sacramenti Eucharistiae tam sublimiter, ut nulli mortali fuisset modus ille possibilis.

TEXTO TRADUZIDO

Crônica de Frei Tomás de Eccleston - 75

75. Em Lynn foi célebre um homem de famosíssima santidade, Frei Galfredo de Salisbury que, na austeridade de vida, se podemos dizer, mostrou-se um outro Francisco, e na conformidade da virtude e na graça da suavidade e da simplicidade, um segundo Antônio. Na verdade, tinha tanta piedade e compaixão quando ouvia as confissões que, quando não via os penitentes mostrarem os devidos sinais de compunção, comovia-os ele mesmo até ao choro com seus prantos e soluços Foi o que aconteceu com o nobre senhor Alexandre de Bassingbourn: quando se confessou com ele como se contasse uma história, o frade, chorando amargamente, forçou-o a chorar e, com seus méritos e conselhos salutares, arrastou-o ao propósito de entrar na Ordem dos menores. Nesse propósito ele morreu de maneira santa. Depois, apareceu a Frei João de Stamford, seu amigo. Quando ele lhe perguntou como estava, respondeu: “La meye alme le fet cum creature que est obeysant a sun Creatour; et repose est en celi ke la fit par ducour” (A minha alma age como criatura obediente a seu Criador; e seu repouso está naquele que a criou por amor). Instruiu-o também de um modo tão sublime sobre a fé no sacramento da Eucaristia que isso não era possível a nenhum mortal.