Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • Tomás de Celano
  • Tratado dos Milagres (3Cel)

TEXTO ORIGINAL

Tractatus de Miraculis (3Cel) - 105

105 
1 Mulier quaedam de Pisis, nesciens se esse praegnantem, cum fundaretur in ea civitate ecclesia Sancti Francisci, tota die laboribus insudavit ibidem. 
2 Cui sanctus Franciscus, cum duobus fratribus cereos coram eo portantibus, nocte apparuit dicens (cfr. 2Par 1,7): “Ecce, filia, concepisti et paries filium (cfr. Luc 1,31). 
3 Gaudebis de ipso, si meum sibi dederis nomen”. 
4 Venit ergo tempus pariendi et peperit filium (cfr. Luc 1,57). 
5 “Henricus”, ait socrus, “pro tali consanguineo nostro vocabitur”. 
6 “Nequaquam”, ait mater, “sed vocabitur (cfr. Luc 1,60) Fran-ciscus”. 
7 Derisit socrus nobile nomen, quasi rusticum foret. 
8 Paucis igitur elapsis diebus, cum esset puerulus baptizandus, elanguit usque ad mortem. 
9 Contristata est domus et versum est eis gaudium in moerorem (cfr. Iac 4,9). 
10 Nocte vero matre prae angustia vigilante, venit sanctus Franciscus cum duobus fratribus sicut primo, et quasi turbatus inquit ad feminam: 
11 “Nonne tibi dixi, quia non gaudebis de filio, nisi meum sibi nomen imponas?”. 
12 At illa clamare coepit et iurare nullum sibi aliud imposituram nomen. 
13 Tandem et sanatus et baptizatus puer, Francisci fuit nomine decoratus. 
14 Cui data est gratia ne ploraret, sed innocenter puerilia iura transiret.

TEXTO TRADUZIDO

Tratado dos Milagres (3Cel) - 105

105 
1 Uma mulher de Pisa, não sabendo que estava grávida, trabalhou um dia inteiro numa igreja de São Francisco que estavam começando a construir na cidade. 
2 De noite, apareceu-lhe São Francisco com dois frades trazendo velas e disse: “Minha filha, concebeste e vais dar à luz um filho. 
3 Vais ficar feliz se lhe deres o meu nome”. 
4 Quando chegou o tempo do parto, ela deu à luz um filho. 
5 A sogra disse: “Vai se chamar Henrique, por causa de tal parente nosso”. 
6 Mas a mãe respondeu: “De modo algum, vai se chamar Francisco”. 
7 A sogra riu do nome, como se fosse um nome vulgar.
8 Poucos dias depois, quando a criança foi batizada, ficou doente a ponto de morrer. 
9 Toda a família se entristeceu e o gozo virou tristeza. 
10 De noite, estando a mãe acordada pela angústia, voltou São Francisco outra vez com dois frades e, como se estivesse perturbado, disse à mulher: 
11 “Eu não te disse que não te alegrarias com o filho se não lhe pusesses o meu nome?”                                         12 Ela começou a gritar que não teria posto outro nome. 
13 Afinal o menino foi curado e batizado, recebendo o nome de Francisco. 
14 Teve a graça de não chorar, passando inocentemente por sua infância.