Página de Estudos das Fontes Pesquisadas

  • Fontes Franciscanas
  • Fontes Biográficas
  • Tomás de Celano
  • Tratado dos Milagres (3Cel)

TEXTO ORIGINAL

Tractatus de Miraculis (3Cel) - 14

Caput III - De dominio quod habuit super creaturis insensibilibus, et primo de igne.

14 
1 Tempore infirmitatis oculorum, coacto viro Dei (cfr. 1Re 2,27) ut mederi sibi pateretur, vocatur ad locum chirurgicus. 
2 Veniens igitur ferreum instrumentum ad cocturas faciendas defert, iubetque igni submitti, donec igniatur et ipsum. 
3 At beatus pater, corpus iam horrore concussum confortans, sic alloquitur ignem: “Frater mi, ignis, caeteris rebus aemulandi decoris, virtuosum, pulchrum et utilem te creavit Altissimus (cfr. Sir 1,8.9). 
4 Esto mihi in hac hora propitius (cfr. Gen 33,10), esto curialis, quia olim te dilexi in Domino! 
5 Precor Magnum Dominum qui te creavit (cfr. Ps 47,2; Deut 32,6), ut tuum modo calorem temperet, quo suaviter urentem valeam sustinere”. 
6 Oratione finita, crucis signo ignem consignat, et deinceps intrepidus perstat. 
7 Sumitur in manibus torrens et candidum ferrum, fugiunt fratres humanitate victi; laetus et alacer ferro se subicit sanctus. 
8 Profundatur crepitans ferrum in tenera carne, et ab aure ad supercilium tractim coctura protrahitur. 
9 Quantum irrogaverit ignis ille dolorem, eius qui melius novit sancti verba testantur. 
10 Nam reversis qui fugerant fratribus, subridens dixit pater: “Pusillanimes et modici cordis, quare fugistis? 
11 In veritate dico vobis (cfr. Luc 4,25), nec ignis ardorem sensi, nec ullum carnis dolorem”. 
12 Et conversus ad medicum: “Si non est”, inquit, “caro bene decocta, imprime iterum!”. 
13 Expertus medicus dissimiles casus in simili facto, divinum hoc miraculum extulit, dicens: “Dico vobis, fratres, vidi mirabilia hodie (cfr. Luc 5,26)”. 
14 Forte ad innocentiam primam redierat, cui, cum volebat, mansuebantur immitia.

TEXTO TRADUZIDO

Tratado dos Milagres (3Cel) - 14

Capítulo 3 - Do poder que teve sobre as criaturas insensíveis e em primeiro lugar sobre o fogo.

14 
1 Quando esteve doente dos olhos, o homem de Deus foi obrigado a permitir que o tratassem, chamaram um médico ao lugar. 
2 Ele veio, trouxe instrumento de ferro para cauterizar e mandou colocá-lo no fogo até ficar em brasa. 
3 O bem-aventurado pai, animando o corpo já abalado pelo medo, assim falou com o fogo: “Meu irmão fogo, o Altíssimo te criou forte, bonito e útil, para emulares a beleza das outras coisas. 
4 Sê amigo meu nesta hora, sê cortês, porque eu sempre te amei no Senhor. 
5 Rogo ao grande Senhor que te criou, para que abrande um pouco o teu calor, para que queime com suavidade e eu possa aguentar”. 
6 Acabada a oração, fez o sinal da cruz e ficou esperando intrepidamente. 
7 Quando o médico segurou o ferro tórrido e branco, os frades fugiram por respeito, mas o santo se apresentou ao ferro alegre e sorridente. 
8 O instrumento penetrou crepitando na carne delicada e a cauterização se estendeu desde a orelha até o supercílio. 
9 As palavras do santo testemunham melhor a dor que ele mesmo sentiu. 
10 Quando os frades, que tinham fugido, voltaram, o pai disse sorrindo: “Covardes e fracos de coração, por que fugistes? 
11 Na verdade eu vos digo que não senti nem o ardor do fogo nem dor alguma em minha carne”. 
12 E para o médico: “Se a carne ainda não está bem cozida, aplica outra vez!” 
13 Percebendo a diferença daquele caso, o médico experimentado exaltou o milagre divino: “Eu vos digo, irmãos, que hoje vi maravilhas”. 
14 Provavelmente tinha recuperado a inocência primitiva esse homem que amansava, quando queria, o que por si não é manso.