TEXTO ORIGINAL
129
1 Quia de blasphemo fecimus mentionem, occurrit quiddam utile recitatu.
2 Miles quidam, Gineldus nomine, de Burgo in provincia Massae, beati Francisci operibus et miraculorum signis impudentissime detrahebat.
3 Inferebat multa opprobria peregrinis ad ipsius memoriam venientibus et contra fratres publica insania garriebat.
4 Cum autem die quadam luderet ad taxillos, vesania et incredulitate plenus, dixit ad circumstantes: “Si Franciscus est sanctus, octodecim puncta veniant in taxillis!”.
5 Mox triplicatus senarius in taxillis apparuit, et usque ad novem vices quolibet suo iactu ter senos accepit.
6 Non quievit insanus, peccatum peccato addidit et blasphemiam blasphemiae cumulavit:
7 “Si verum est”, inquit, “quod Franciscus iste sit sanctus, gladio cadat hodie corpus meum; si vero sanctus non est, evadam incolumis!”.
8 Non distulit ira Dei (cfr. Ps 77,21.23), quin divino iudicio fieret eius oratio in peccatum (cfr. Ps 108,7)!
9 Ludo finito, cum nepoti suo inferret injuriam, accepit ille gladium et patrui visceribus cru-entavit.
10 Eo die mortuus est sceleratus, inferni mancipium factus et filius tenebrarum (cfr. 1The 5,5).
11 Timeant blasphemantes, nec putent cum aere verba transire, nec sanctorum iniuriis deesse ultorem.
TEXTO TRADUZIDO
129
1 Já que falamos de um blasfemo, lembro outra coisa boa de contar.
2 Um cavaleiro chamado Gineldo, de Borgo, na província de Massa, falava muito mal das obras e milagres de São Francisco.
3 Dirigia muitos opróbrios aos peregrinos que vinham recordá-lo e gritava contra os frades.
4 Um dia, estava jogando dados e, cheia de doidice e incredulidade, disse aos que estavam com ele: “Se Francisco é santo, quero fazer 18 pontos nos dados!”.
5 Logo apareceram três números seis nos dados, e o mesmo aconteceu nove vezes que jogou os dados.
6 O doido não se contentou, juntou mais um pecado ao pecado e continuou a blasfemar:
7 “Se é verdade que Francisco é esse santo, que caia uma espada hoje no meu corpo: se ele não for santo, vou sair incólume!”.
8 Não tardou a ira de Deus, e pelo juízo divino sua oração se lhe imputada como pecado.
9 Acabado o jogo, como ofendeu um sobrinho, o rapaz pegou uma espada e a cravou nas vísceras do tio.
10 O celerado morreu naquele mesmo dia, tornando-se escravo do inferno e filho das trevas.
11 Os blasfemos devem temer, e não pensem que as palavras voam com o vento ou que falta quem castigue as injúrias feitas aos santos.