TEXTO ORIGINAL
6
1 Nam palatium speciosum sibi mox in visione ostenditur, in quo varios apparatus armorum et sponsam pulcherrimam cernit.
2 Vocatur in somnis Franciscus ex nomine (cfr. Gen 6,14), et horum omnium promissione allicitur.
3 Tentat itaque pro capessenda militia in Apuliam ire, et opulenter necessariis praeparatis, festinat gradum militaris honoris contingere.
4 Carnalem interpretationem praeteritae visionis carnalis ei spiritus suggerebat, cum in thesauris sapientiae Dei (cfr. Col 2,2-3) longe lateret praeclarior.
5 Dormientem siquidem, nocte quadam, quidam ipsum secundo per visionem alloquitur, et quo tendere velit sollicite perscrutatur.
6 Cui cum suum enarasset propositum, et in Apuliam militaturum proficisci se diceret, interrogatus ab eodem solicite (cfr. Luc 7,4): quis sibi melius facere queat, servus an dominus? Franciscus: “Dominus”, inquit.
7 Et ille: “Cur ergo servum pro domino quaeris?”. Et Franciscus: Quid me vis facere, Domine (cfr. Act 9,6)?”.
8 Et Dominus ad eum: “Revertere”, ait, “ad terram nativitatis tuae (cfr. Gen 32,9), quia visionis tuae erit per me spiritualis impletio”.
9 Revertitur absque mora, iam forma obedientiae factus (cfr. 1Pet 5,3), et propriam abdicans voluntatem, de Saulo Paulus efficitur.
10 Prosternitur ille, et verbera dura verba dulcia gignunt; Franciscus vero arma carnalia in spiritualia vertit, et pro militari gloria divinum suscipit praesidatum.
11 Stupentibus itaque multis laetitiam eius insolitam, dicebat se magnum principem affuturum.
TEXTO TRADUZIDO
6
1 De fato, pouco depois, teve a visão de um esplêndido palácio, em que encontrou toda sorte de armas e uma noiva belíssima.
2 No sonho, foi chamado pelo nome de Francisco e seduzido pela promessa de possuir todas aquelas coisas.
3 Tentou, por isso, ir à Apúlia para entrar no exército e, tendo preparado com muita largueza tudo que era preciso, apressou-se para receber o grau da honra militar.
4 Seu espírito carnal sugeria-lhe uma interpretação carnal da visão que tivera, quando nos tesouros da sabedoria de Deus ocultava-se algo muito mais preclaro.
5 Foi assim que, uma noite, estando a dormir, alguém lhe falou pela segunda vez em sonhos, interessado em saber para onde estava indo.
6 Contou-lhe seus planos e disse que ia combater na Apúlia, mas foi solicitamente interrogado por ele: - “Quem lhe pode ser mais útil: o senhor ou o servo?” - “O senhor”, respondeu Francisco.
7 E ele: “Então, por que preferes o servo ao senhor?” - “Que queres que eu faça, Senhor (cfr. At 9,6)?” perguntou Francisco.
8 E o Senhor: - “Volta para a terra em que nasceste (cfr. Gn 32,9), porque é espiritualmente que vou fazer cumprir a visão que tivestes”.
9 Voltou imediatamente, já feito exemplo de obediência e, deixando de lado a própria vontade, passou de Saulo a Paulo.
10 Paulo foi derrubado e os duros castigos produziram palavras doces; Francisco trocou as armas materiais pelas espirituais, e recebeu o comando de Deus no lugar da glória militar.
11 Aos muitos que se admiravam de sua invulgar alegria, dizia que haveria de ser um grande príncipe.