TEXTO ORIGINAL
Caput XLIV - Exhortatio eius ad eleemosynam petendam exemplo et verbo.
74
1 Nonnumquam vero seipsum exercitans et fratrum verecundiae parcens, ipse solus in principio pro eleemosyna discurrebat.
2 Videns autem plures vocationem suam non debite attendentes, semel aliquando dixit: “Carissimi fratres, Dei Filius (cfr. Phip 4,1; Mat 4,3) nobilior nobis erat, qui ‘pro nobis se fecit pauperem in hoc mundo’.
3 Suo amore viam paupertatis elegimus (cfr. Ps 118,30); non debemus confundi pro eleemosynis ire.
4 Arrham caelestis hereditatis erubescere nequaquam regni heredibus (cfr. Iac 2,5) convenit.
5 Dico vobis (cfr. Mat 5,22), multos nobiles et sapientes (cfr. 1Cor 1,26) nostrae congregationi iungendos, qui pro honore ducent eleemosynas mendicare.
6 Vos igitur, qui estis illorum primitiae, laetamini et gaudete (cfr. Ps 31,11; Mat 5,12), nec renuatis facere quae sanctis illis facienda transmittitis”.
TEXTO TRADUZIDO
Capítulo 44 - Sua exortação a pedir esmolas pelo exemplo e pela palavra.
74
1 No começo, para exercitar algumas vezes a si mesmo e poupando a vergonha dos frades, ia ele muitas vezes sozinho para pedir esmolas.
2 Mas quando viu que muitos não estavam dando a devida importância a sua vocação, disse: “Irmãos caríssimos, o Filho de Deus era muito mais nobre e ‘se fez pobre por nós neste mundo’.
3 Por seu amor, nós escolhemos o caminho da pobreza; não nos devemos envergonhar de pedir esmolas.
4 Os herdeiros do reino não podem ficar com vergonha daquilo que lhes está garantindo a herança celestial.
5 Eu vos afirmo que muitos nobres e sábios vão entrar na nossa congregação e vão se sentir muito honrados por poderem pedir esmolas.
6 Por isso, vós que sois as primícias deles, alegrai-vos e exultai (cfr. Sl 31,11; Mt 5,12), e não vos negueis a fazer o que estais transmitindo para ser feito por esses santos”.