TEXTO ORIGINAL
Caput XCVI - Verba sua contra se laudantes.
133
1 Studebat bona Domini (cfr. Ps 26,13) sui arcano pectoris condere, nolens patere gloriae quod posset causa esse ruinae.
2 Nam saepe cum beatificaretur a pluribus, verba huiuscemodi (cfr. Gen 39,10) respondebat: “Filios et filias adhuc habere possum; nolite laudare securum! Nemo laudandus, cuius incertus est exitus.
3 Quandocumque mutuum concessum auferre voluerit qui concessit, solum”, inquit, “corpus et anima remanebunt, quae infidelis etiam possidet”.
4 Ista quidem laudantibus.
5 Ad se autem sic: “Latroni tanta contulisset Altissimus, gratior te foret, Francisce!”.
TEXTO TRADUZIDO
Capítulo 96 - Palavras suas contra os que o louvavam.
133
1 Esforçava-se para esconder em seu coração os bens do Senhor, não querendo saber de uma glória que podia ser causa de sua ruína.
2 Com muita freqüência, quando era louvado por muita gente, respondia mais ou menos com estas palavras: “Ainda posso ter filhos e filhas. Não me louveis como se estivesse seguro! Não se deve louvar ninguém que ainda tem um fim incerto.
3 Se aquele que fez o empréstimo retirar o que deu, sobrarão apenas o corpo e a alma, coisas que até um infiel possui”.
4 Dizia isso aos que o louvavam.
5 A si mesmo dizia: “Francisco, se o Altíssimo tivesse dado tudo isso para um ladrão, ele seria mais agradecido do que tu!”