TEXTO ORIGINAL
183
1 Iuxta quod saepe dicebat sanctus Franciscus: “Vox detractoris haec est:
2 Vitae mihi perfectio deest, scientiae vel peculiaris gratiae facultas non suppetit, ac per hoc nec apud Deum locum invenio nec apud homines.
3 Scio quid faciam: ponam maculam in electis (cfr. Luc 16,4; Sir 11,33), et apud maiores gratiam promerebor.
4 Scio praelatum meum hominem esse, eodemque mecum quandoque uti officio, quo succisis cedris, solus videatur rhamnus (cfr. Iudc 9,15) in silva.
5 Eia, miser! humanis carnibus vescere, et quia vivere aliter non potes, fratrum viscera rode!
6 Tales boni student videri, non fieri, accusantes vitia, nec vitia deponentes.
7 Solos eos laudant quorum cupiunt auctoritate foveri, silentes a laudibus, quas ad laudatum non existimimant reportari.
8 Ieiunae faciei (cfr. Mat 6,16) pallorem perniciosis laudibus vendunt, ut spiritales videantur (cfr. 1Cor 14,37; Mat 6,18) qui diiudicent omnia, et ipsi a nemine iudicentur (cfr. 1Cor 2,15).
9 Gaudent sanctitatis opinione, non opere, angelico nomine, non virtute”.
TEXTO TRADUZIDO
183
1 A esse respeito, dizia muitas vezes São Francisco: “Isto é o que pensa o murmurador:
2 ‘Minha vida não é perfeita, não tenho ciência nem algum outro dom particular, e por isso não estou bem nem com Deus nem com os homens.
3 Já sei o que vou fazer: porei defeito nos escolhidos, e assim conseguirei o favor dos importantes.
4 Sei que meu prelado é também um homem, que já agiu comigo do mesmo jeito, por isso basta cortar os cedros que o meu ramo há de se destacar na floresta.
5 Vamos, miserável, alimenta-te de carne humana e, como não podes viver de outra maneira, rói as entranhas dos irmãos!’“
6 “Pessoas assim esforçam-se por parecer, não por ser boas. Acusam os vícios, mas não os corrigem em si mesmas.
7 Só louvam uma pessoa quando querem ser favorecidas por sua autoridade, mas calam os louvores que acham que não vão chegar aos ouvidos dos interessados.
8 E em troca de elogios funestos, vendem a palidez de sua cara de jejum, para parecerem espirituais, com direito de julgarem os outros sem serem julgados por ninguém.
9 Gostam de ser tidos como santos, sem o ser, e gostam de ter o nome dos anjos, mas sem a sua virtude”.